Voor mijn educatieve project Brief aan de Samenleving (BAS) vraag ik leerlingen van groep 6 tot 8 om brieven te schrijven aan mensen die zij nog nooit gesproken hebben. Om zelf mee te maken hoe dat is, schrijf ik ook brieven in mijn blog. Deze week besloot ik een brief te schrijven aan minister-president Rutte.

Beste meneer Rutte,

25 januari 2023

Beste meneer Rutte, 

Eigenlijk was ik niet van plan om mijn volgende Brief Aan de Samenleving aan de minister-president van Nederland te richten. Ik dacht gewoon: 'Aan wie zal ik eens schrijven?' en *poef* daar kwam uw naam naar voren. Je moet op je instinct vertrouwen, zeggen ze, toch? 

Man, wat lijkt het me moeilijk om minister-president te zijn. Iedereen gooit alles bij u over het hek en hoewel u niet de enige bent die de beslissingen neemt, bent u wel vaak het (vergeef me de woordkeuze) pispaaltje. Het lijkt me alsof je de meest gigantische school runt. Je overlegt met het hele team docenten voor het (volgens u) beste onderwijs en vervolgens word je door de kinderen nog steeds uitgescholden voor mafkees. 

Over onderwijs gesproken, ik ben educatief ontwerper rondom het thema burgerschap. Daarbij richt ik me op de thema's gelijkheid, diversiteit en inclusie. En ik kreeg me toch een goed idee! Wat nu als de overheid educatieve bijeenkomsten gaat subsidiëren? Per stad, maar ook in het dorp. En in die bijeenkomsten gaan wijkcoaches of educatoren het dan hebben over alle grote veranderingen in de samenleving en hoe burgers daar mee om kunnen gaan. 

Want laten we wel wezen, wij krijgen als burgers het nieuws gewoonweg medegedeeld. Dat er gendernormen zijn, dat er excuses komt voor het slavernijverleden, dat de V&D stopt, functie elders, corona. Vervolgens moeten we maar zien wat we met die informatie doen. Een toelichting over de achtergrond, het hoe en waarom van een beslissing, krijgen we in beperkte mate. U, ik en vele anderen hebben het privilege genoten van een goede opleiding na de basis- en middelbare school. Dat helpt ons conclusies te trekken en een eigen invulling te geven aan het nieuws dat we horen en een manier te vinden om daarmee om te gaan. Maar mensen die deze luxe niet hebben gehad, of simpelweg niet de interesse hebben of de moeite nemen om zich te verdiepen in onderwerpen, leren ook niet hoe ze met de verandering na een grote beslissing of gebeurtenis om moeten gaan. 

En waarom moeten deze bijeenkomsten dan vanuit de overheid gesubsidieerd worden, vraagt u? Omdat ik vind dat het de taak is van een overheid om voor te lichten. Omdat ik denk dat educatie de oplossing is voor 90% van de polarisatieproblemen in Nederland. Omdat ik denk dat de hele maatschappij gebaat is bij meer saamhorigheid, in plaats van meer polarisatie van groepen. Wist u dat:

• Driekwart van de Nederlanders discriminatie ervaart?
• De helft van de Nederlanders de meeste discriminatie ervaart op de arbeidsmarkt en in het onderwijs?
• Polarisatie aan de orde van de dag is?
  
  

(Normaliter vermeld ik graag een bron, maar er zijn meer bronnen die ik kan tellen die deze beweringen ondersteunen. Google is uw vriend.) 

Daarom die bijeenkomsten. In een buurthuis, sporthal of de bibliotheek. In iedere bijeenkomst is er plek voor een praatje, een introductie over een onderwerp en een opdracht. Ook is er de mogelijkheid om na te praten en vragen te stellen. Natuurlijk mogen burgers ook hun eigen inbreng doen: waar willen ze meer over leren? En uiteraard, als de overheid dan toch aan het subsidiëren is, moet een deel van het geld beschikbaar zijn voor het motiveren van bewoners om deel te nemen aan deze bijeenkomsten. Want: niet iedereen weet zijn, haar of hun lokale ontmoetingsplek te vinden of voelen zich daar welkom, ook al zouden ze daar misschien wel bij gebaat zijn. Ik zie in ieder geval de volgende opbrengsten:

• Sociale ontmoetingsplekken voor iedereen uit de wijk
• Een direct contact met de wijkcoach (meer inzicht in de samenstelling van de wijk en eventuele pijnpunten)
• Meer sociale cohesie
• Minder polarisatie, want: mensen leren waarom iets zo is en krijgen de mogelijkheid daar vragen over te stellen. Door een diverse groepssamenstelling worden grenzen verbroken.
• Meer begrip voor elkaar en voor een ander
• Een deelnemer krijgt ook meer begrip voor zichzelf: je bent de moeite waard om uitleg aan te geven en je mening te laten horen.
• Dit is natuurlijk dé perfecte gelegenheid om kunst- en cultuureducatie in te zetten. Dat heeft weer allerlei andere opbrengsten, zie ook Onderwijskennis. 

Mocht u iemand nodig hebben die onderzoek doet naar de wensen van alle steden en dorpen.. Ik ben in te huren als zzp'er. 

Met vriendelijke groet,

Mara van der Velden 

---

De volgende Brief aan de Samenleving verschijnt 8 februari. Je kunt je abonneren op deze blog op LinkedIn, maar hij verschijnt ook iedere twee weken hier.